സുഗന്ധം പരത്തുന്ന നാട്....

മുരിക്കാശ്ശേരി....

ഓര്‍മ്മകളുടെ തുടക്കവും ഒടുക്കവും അവിടെയാണ്..

ചിലപ്പോള്‍ ഓര്‍ക്കും ഇപ്പോള്‍ ജീവിക്കുന്ന ഈ നാട് പലതും തരുന്നു. പക്ഷെ നനവുള്ള ഓര്‍ത്തിരിക്കുന്ന ഓര്‍മ്മകള്‍ മാത്രം തരുന്നില്ല എന്ന്. ഒരു പക്ഷെ ഞാന്‍ അറിയാതെ പോകുന്നതും ആയിരിക്കാം. ഇനിയൊരിക്കല്‍ തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോള്‍ ഇന്നത്തെ ദിനചര്യകളും ഓര്‍മ്മകളുടെ ഭാഗം ആയേക്കാം.

മലകളാല്‍ ചുറ്റപ്പെട്ട ഒരു നാട്. അവിടെ ജീവിച്ചിരുന്ന ദിനങ്ങള്‍. അതാണിപ്പോള്‍ ഓര്‍മ്മകള്‍. മനസ്സില്‍ നിറയുന്നത് നനുത്ത തണുപ്പാണ്. നിറഞ്ഞ പച്ചപ്പ്‌. തണുപ്പ് മാസങ്ങളില്‍ അരിച്ചിറങ്ങുന്ന കോടമഞ്ഞ്. സുഗന്ധം പരത്തുന്ന കുരുമുളക് തോട്ടങ്ങളും ഏലക്കാടുകളും കാപ്പിപ്പാടങ്ങളും. നന്മ നിറഞ്ഞ കുറെയേറെ മനുഷ്യര്‍. കൃഷി മാത്രം ജീവിത ഉപാധിയായിട്ടുള്ള, ഭൂമിയെ പ്രണയിച്ചു ജീവിക്കുന്നവര്‍. നഷ്ട്ടപ്പെട്ടു പോയ ബന്ധങ്ങള്‍. പിന്നെയും നഷ്ടപ്പെടാതെ നില്‍‌ക്കുന്ന അതിന്റെ ഊഷ്മളത. ഇപ്പോള്‍ ഇപ്പോള്‍ ആഴ്ചയില്‍ ഒന്നോ രണ്ടോ തവണ വീട്ടിലേക്ക് വിളിക്കുന്ന ഫോണ്‍ സംഭാഷങ്ങളില്‍ ഒതുക്കേണ്ടി വരുന്നു നാട്ടിലെ വിശേഷങ്ങള്‍...

ഡിഗ്രിക്ക് പഠിക്കുമ്പോളാണ് ആദ്യമായി ആ നാട്ടില്‍ നിന്നും മാറി നിന്നത്. അഞ്ചു മണിക്കൂര്‍ നീളുന്ന യാത്ര. ഒരിക്കല്‍ ഒരു അവധിക്കൊടുവില്‍ ബസ്സ് ലേറ്റ് ആയി കോളേജ് ഇരിക്കുന്ന നഗരത്തില്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ സമയം വൈകിട്ട് 6 കഴിഞ്ഞു . അന്നാണു ആദ്യമായി മറ്റൊരു തരം ആള്‍ക്കാരെ കാണുന്നത്. ഇരുള്‍ വീഴുമ്പോള്‍ മുഖംമൂടി മാറ്റി പുറത്തിറങ്ങുന്നവര്‍. രാത്രി 9 കഴിഞ്ഞും നാട്ടില്‍ ബസ്സ് ഇറങ്ങിയാല്‍ "എന്തെ കുട്ടി ഇത്ര താമസിച്ചു എത്തുന്നത്‌ " എന്ന സ്നേഹം നിറഞ്ഞ അന്വേഷണത്തിന് പകരമായി അന്ന് കേട്ടത് മനസ്സു മുറിപ്പെടുത്തുന്ന ചോദ്യങ്ങള്‍. എങ്ങനെയോ ഹോസ്റ്റലില്‍ എത്തി പെട്ടത് ഓര്‍ക്കുന്നു.

പതിയെ പതിയെ ഇതാണ് ലോകം എന്ന തിരിച്ചറിവിലേക്ക് വളരുക ആയിരുന്നു. എങ്കിലും നാടു മാത്രം ബാഹ്യലോകത്തിന്റെ കറ പറ്റാത്ത ഒരു ഒറ്റപ്പെട്ട തുരുത്ത് പോലെ മനസ്സില്‍ പ്രകാശിച്ചു നിന്നു. ഒരുപാടു മനസ്സു മടുക്കുമ്പോള്‍ ഓടി ചെല്ലാനൊരു ഇടം. നന്മകള്‍ ലോകത്തിനു നഷ്ടമായിട്ടില്ല എന്ന തിരിച്ചറിവില്‍ പ്രകാശം നിറയുന്ന മനസ്സോടെ മടക്ക യാത്രകള്‍.

ഇതു ശംഖു പുഷ്പങ്ങളും കാക്കപ്പൂവുകളും ഒരുപാടു വിരിയുന്ന....വീശുന്ന കാറ്റില്‍ സുഗന്ധ വ്യഞ്ജനങ്ങളുടെ മണം പേറുന്ന....മനസ്സിലെ നന്മകള്‍ പൂര്‍ണ്ണമായും നഷ്ട്ടപ്പെട്ടു പോകാതിരിക്കാന്‍ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന ആ ഗ്രാമത്തിന്....