ഒരുനാള്‍ ഈ വഴി.......

ഒരിക്കലും ഓര്‍ത്തിട്ടില്ല ഞാന്‍ എന്നെങ്കിലും ഒരു ബ്ലോഗ് എഴുതുമെന്ന് . എപ്പോളോ കുക്കിംഗ്‌ ബ്ലോഗ്സ് കണ്ടു അത് പോലെ ഒന്നു തുടങ്ങണമെന്ന് ഓര്‍ത്തിട്ടുണ്ട്. ഒരിക്കല്‍ പോലും എന്തെങ്കിലും ഒന്നു ഉണ്ടാക്കി ബ്ലോഗില്‍ പോസ്റ്റ് ചെയ്യാന്‍ മാത്രം ക്ഷമ ഉണ്ടായിട്ടില്ല.

ഇന്നലെ രാത്രി പനി ആയിരുന്നു. ഇടയ്ക്ക് കണ്ണ് തുറന്നപ്പോള്‍ ചെറുപ്പത്തില്‍ പനി വരുമ്പോള്‍ മമ്മി ഉണ്ടാക്കി അടുത്ത് വയ്ക്കുമായിരുന്ന കട്ടന്‍ കാപ്പി ഓര്‍മ്മ വന്നു. പനി പിടിച്ചു ഉറങ്ങുന്ന കൊച്ചിന് രാത്രി വെറും വെള്ളം കൊടുക്കരുതല്ലോ. ഉറക്കത്തില്‍ നിന്നും പനി വിട്ടു മാറുന്ന ചില സമയങ്ങളില്‍ ദേഹമെല്ലാം വിയര്‍ത്തു ചാടി എഴുനേല്‍ക്കും. എന്നിട്ട് ഒരുപാടു സ്നേഹവും അതിലേറെ മധുരവും ഉള്ള കാപ്പി എടുത്തു കുടിക്കും. അതിലും മധുരമുള്ള എന്തെങ്ങിലും ഞാന്‍ വേറെ കുടിച്ചിട്ടുട്ടോ? ഓര്‍മ്മയില്‍ എങ്ങും ഇല്ല. ഉറക്കം വരാതെ കിടന്നപ്പോള്‍ എന്തൊക്കെയോ വീണ്ടും ഓര്‍ത്തു.

രാവിലെകളില്‍ മൂടി പുതച്ചു ഉറങ്ങുമ്പോള്‍ " മോളെ തണുക്കുന്നോ, മുറ്റത്ത്‌ തീ ഇട്ടിട്ടുണ്ട്. തീ കായാന്‍ വരുന്നോ" എന്ന ഒരു ചോദ്യം ഓര്‍മ്മ വന്നു. ചാച്ചന്‍!!! പാതി ഉറക്കത്തില്‍ ഞാനും ചേട്ടായിയും പിന്നെ അനിയനും കൂടെ പുതപ്പും വാരി പുതച്ചു മുറ്റത്തിന്റെ മൂലയില്‍ തലേ ദിവസം അടിച്ച് കൂട്ടിയ കരിയിലകള്‍ക്ക് തീ കൊടുത്തിരിക്കുന്ന ആ അടുപ്പിന്റെ മുന്‍പില്‍ പോയിരിക്കും. ഓരോ കൊരണ്ടിയും എടുത്തിട്ടു്‌. ഞാന്‍ ആളി കത്തുന്ന ആ തീയിലേക്ക് നോക്കി ഇരിക്കുമായിരുന്നു. അതില്‍ വിരിയുന്ന വര്‍ണ്ണങ്ങളിലേക്ക്. ചിന്തകള്‍ കാടു കയറി. വീണ്ടും എപ്പോളോ ഉറങ്ങി.

രാവിലെ എഴുനേറ്റപ്പോള്‍ വീണ്ടും പനി. ഇന്നു ലീവ് എടുത്തു. അങ്ങനെ ആദ്യമായി എന്തോ എഴുതി. ഇനിയും ഒന്നു എഴുതുമോ എന്നത് പോലും അറിയില്ല. എങ്കിലും ഒരുനാള്‍ ഞാനും ഈ വഴി വന്നിരുന്നു എന്നൊരു ഓര്‍മ്മക്ക്....